Lieve Mariëlle,
Natuurlijk had ik ‘iets ’met eten. Maar meer nog had ik er ‘niets’ mee. Tot ik bij jou kwam. Met een, voor mij, indrukwekkend verhaal over kaboutertjes liet jij mij inzien dat ik door mijn eetpatroon in een vicieuze cirkel terecht gekomen was.
Lange tijd was jij, tijdens de sessies, even de spiegel van mijn ziel. Mijn ziel die ik had beschermd door er een grote ijzeren muur omheen te bouwen. Maar jij had geduld en begrip en langzaamaan openden er deuren. Met soms, bijna wonderlijke en sprookjesachtige, visualisaties mocht ik opnieuw kennis maken met de ‘ik’ achter deze deur.
Jij leerde mij, door de openheid van jouw eigen verhaal, de scherpe kantjes af te schaven. Hierdoor werd de ijzeren muur vervangen door een mooie, flexibele bel. Ik begon te beseffen dat ik altijd een keuze heb. Sessie na sessie stond ik meer open voor de wereld om mij heen.
Fijn om te ervaren dat jij nooit een oordeel had. Jij vertelde mij niet een keer wat ik fout deed of hoe ik het moest doen maar gaf mij alle ruimte dit zelf te ontdekken. De rust die je uitstraalt en het vertrouwen wat je toekent zijn bijzonder.
Stapje voor stapje gaf de weegschaal positieve resultaten af. Maar eigenlijk was dat helemaal niet meer van belang. De ‘ik ’in mij is namelijk veel meer dan het getal op de weegschaal. Mijn ‘ik’ geniet weer van een zonnige dag, is dankbaar. Werd vrienden met haar strijder en kon daardoor mijn blik op de wereld en op mezelf verzachtte. Dank je wel, lieve Mariëlle. Jij gaf mij de ruimte om kennis te maken met mijn ‘ik’.
Jij zag haar al toen ik voor de eerste keer bij je binnenkwam. Niets meer dan complimenten en dankbaarheid, voor de manier, waarop je haar bij mij naar voren liet komen.
Liefs Esther